Little Kim & The Alley Apple 3 (B) Roots CC Hamme (08-11-2018) reporter & photo credits: Marcel info organisatie: CC Hamme info band: Little Kim & The Alley Apple 3 © Rootsville 2018

Voor eens moest ik niet ver rijden om een optreden mee te maken. Hallelujah!! Ik kon zowaar met de fiets naar ons eigenste cultureel centrum voor het optreden van Little Kim & The Alley Apple 3. Little Kim wordt vaak vergeleken met Pokey Lafarge, Kitty, Daisy and Lewis of JD McPherson. Allemaal artiesten die mij kunnen bekoren. Ze hebben een eigen stijl, een mix van western swing, manouche, R&B, gospel, americana en Country blues.

De band brengt een mix van oud en nieuw. Vintage muziek geüpgrade naar moderne normen, doch die je weet terug te brengen naar de sferen van de jaren 40 en 50. Daarenboven gebruiken ze tal van instrumenten uit dezelfde periode zoals National Resonators uit de jaren 30, Gibson archtop gitaren uit de veertiger jaren en zelfs een contrabas uit 1800. Muziek die in ieders gehoord goed ligt en geschikt is voor clubs als voor festivals.

De band bestaat ondertussen al 10 jaar en om dit te vieren werd niet zo lang geleden hun 4de cd “Sugarbird” (album report) uitgebracht. 10 nieuwe songs, allen geschreven door gitarist Tom De Poorter en allen in de stijl geïnspireerd door R&B en gospel uit de jaren 50.

Buiten Kimberly Claeys aka Little Kim (zang) en Tom De Poorter (gitaar) vinden we in de band nog Patrick Cattoir op de lapsteel en Selim Meiresonne op bas. Deze laatset was er vandaag echter niet bij en de band werd verder aangevuld door Philippe de Chaffoy op viool en Wouter Debode op piano.

Ik wist niet goed wat ik kon verwachten van zo’n matinée. Ik stond echter versteld want alle plaatsen waren bezet, ongelooflijk maar waar. Ik vermoed wel dat ik zo ongeveer de jongste in de zaal was maar dat lieten we niet aan ons hart komen.

De band bracht ons twee zeer uitgebalanceerde sets, waarbij zowat elke song door Little Kim werd voorzien van een introotje. Gezien ze net een nieuwe cd op de markt hebben kregen we een grote greep hieruit voorgeschoteld. Mooie songs, te beginnen met ‘Big Bill’, ‘Snake Charm’, de titeltrack ‘Sugarbird’ of ‘So Long Sandro’. Allemaal het werk van de hand van gitarist Tom De Poorter. Veel professionaliteit met een goede combinatie van lapsteel en viool, wat het geheel een leuk country tintje gaf en een perfect samengaan van de verschillende stemmen. Het publiek kon het geheel wel smaken.

Het oudere werk werd ook niet vergeten want we kregen ook een greep uit de vorige plaat “The Longest Mile” met songs als ‘There Is A Time’, ‘The Drewdropper’ of ‘Ms Brandy’. Uit “Ridin The Rails” kwamen onder andere het fijne ‘Lou Ella Brown’ en ‘Thingamajig’ en ‘When Paw Was Courting Maw’ kwam dan weer uit “The Devil”. Er werd ook wel eens een traditional gespeeld zoals ‘Ida red’.
Met tussendoor een pauze met koffie en taart, kon de namiddag voor de aanwezigen niet meer stuk.

Toen Kim dan ook de laatste song aankondigde en hierna het publiek nog eens kwam groeten, barstte dan ook een enthousiast applaus uit. Geen geroep van ‘we want more’ deze keer - het publiek was wat gereserveerder - maar een stevig daverend applaus, die de band ertoe aanzette er nog eentje bij te doen met ‘The Longest Mile’, waarna iedereen tevreden naar huis kon keren.

Fijn optreden waar ik echt van genoten heb, temeer dat het eigenlijk zowat in mijn achtertuin doorging. Zou meer mogen gebeuren mijn gedacht.

Marcel